Helaas is de overhoormodule niet beschikbaar. Wel kun je deze lijst overhoren via StudyGo. Klik op 'Overhoren'

Psychomotorische

hoofdstuk 3

Jaar 2 (universiteit)

De systeemtheoretische verklaring=De mens kan pas begrepen worden in de context van zijn relaties. Mensen veranderen hun karakter in verschillende contexten. Deze verklaring gaat er van uit dat specifieke, individuele problematieken hun werkelijke betekenis pas krijgen in de relaties die men onderhoudt. Een kind zal dus niet alleen als individu bekeken worden maar er zal steeds naar zijn hele sociale context gekeken worden.
De milieutheoretische verklaring=Elke persoon en elk gezin maakt deel uit van een groter geheel, een georganiseerde leefgemeenschap of maatschappij. Binnen deze verklaring gaat men ervan uit dat de socio-economische situatie waarin men verkeert een rol speelt in het psychische functioneren. Voorbeeld: mensen met psychiatrische aandoeningen zoals schizofrenie bevinden zich vaak in een sociaaleconomisch kwetsbare positie. Mensen in dit soort positie hebben ook meer kans op depressie.
Sociale psychiatrie =Wat is het?  Onderdeel van de geestelijke gezondheidszorg dat zich richt op de patiënt in zijn maatschappelijke en sociaal-culturele context. Kenmerken: 1) Voorkoming van marginalisering en uitsluiting: apart zetten van minderheidsgroepen geeft ook minder tolerantie. 2) Aandacht voor de sociale context van psychiatrische problemen: men probeert problemen aan te pakken in samenwerking met verschillende sectoren van de samenleving. 3) Sociaal netwerk: kwaliteit van sociale relaties is hier van belang. Goede sociale relaties geven mogelijkheid tot hechting. 4) Flexibel aanbod van behandelingsmethoden: betrekt veel instellingen bij hulpverlening, maar ook de gemeente 5) Praktische aanpak: men heeft aandacht voor de praktische problemen en vragen van een patiënt waarbij rekening gehouden wordt met de verschillende niveaus van het sociaal functioneren. Met aandacht op de interactie van patiënt en omgeving onderscheidt de sociale psychiatrie zich van de somatische geneeswijzen en de psychologische en psychotherapeutische richtingen. Dit heeft gevolgen voor de behandelingsmethode: Kweken van weerstand bij de patiënt, Brede aanpak vanuit meerdere disciplines, Praktische aanpak vanuit meerdere disciplines.De zorgverlener is niet de meester van het proces, hij begeleidt de patiënt zodat deze zelf kan werken aan zijn sociaal netwerk en het oplossen van het probleem.
Kinesitherapie binnen de GGZ=Een specifiek domein binnen de kinesitherapie met als object het persoonlijk intentioneel bewegen (de psychomotoriek). Er wordt lichamelijke ervaring en het bewegende lichaam gebruikt om het functionele, psychosomatische en affectief-emotionele aspect van psychomotorisch handelen uit te drukken en te optimaliseren. De kinesitherapie is hier het meest waardevol als het een integraal onderdeel is van een multidisciplinair programma.
Functionele therapie=nadruk op verbeteren en/of optimaliseren van tekorten op motorisch vlak, coördinatie, lateralisatie, manuele vaardigheid enz
Psychomotorische psychotherapie=nadruk op gunstig beïnvloeden van meer psychologische persoonlijkheidsaspecten zoals angst, lichaamsbeleving,… en ook sociaal gedrag.
Complementaire therapieën=meestal gebruikt ter aanvulling en ondersteuning van de conventionele geneeskunde. Ze richting zich op een proces op verschillende niveaus (fysiek, sociaal en spiritueel). Het uitgangspunt is dat de hele mens, zowel lichaam als geest, een eenheid vormen. Voor de meeste gevallen bestaat er geen wetenschappelijke evidentie.
Alternatieve therapieën=therapieën die een alternatief betekenen voor de klassieke Westerse geneeskunde. Ze worden als vervanging beschouwd. Ze zijn niet door de officiële wetenschap erkend.
Hedonistische kwaliteit van het leven=kwaliteit van leven bestaat uit de subjectieve ervaring van geluk. Dit subjectieve welzijn bestaat uit drie componenten: algemene tevredenheid met het leven, aanwezigheid van een positieve stemming, afwezigheid van negatieve stemming.
Eudaimonische kwaliteit van het leven=men meet hier 6 aspecten van zelfactualisatie: 1) zelfacceptatie: het hebben van een positieve houding naar jezelf toe, 2) positieve relaties met anderen, 3) autonomie: het leven naar je eigen normen en waarden, 4) mate van grip op de omgeving: de mate van het in staat zijn een omgeving te scheppen die past bij je mentale gesteldheid, 5) het hebben van een doel/een betekenis in je leven, 6) persoonlijke groei: het blijven ontwikkelen van je eigen potentieel.
Unidimensionele modellen=beschouwt het zelf als een geheel van verschillende aspecten. Voorbeeld: vragenlijst van Rosenberg
Multidimensionele modellen=het zelf wordt gezien als een geheel waarin duidelijke onderdelen kunnen onderscheiden worden buiten het globale zelfconcept. Binnen dit model zijn er domein-specifieke zelfconcepten zoals: sociale zelf (SZ), fysieke zelf (FZ), emotionele zelf (EZ).
Self Description Questionnaire=(SDQ I-II-III, Marsh): SDQ I: lees-en rekenvaardigheid en algemene schoolse vaardigheden bij kinderen. SDQ II: voor adolescenten. SDQ III: is uitgebreid met het domein religie/spiritualiteit. Deze wordt gebruikt bij volwassenen.
Physical Self-Description Questionnaire (PSDQ, Marsh)=70 items, ontwikkeld om 9 specifieke componenten van het fysieke zelfbeeld te meten. Telkens wordt er gescoord op een zespuntenschaal.
De lichaamsattitudevragenlijst LAV (Probst)=ontwikkeld om eetstoornissen op te sporen bij vrouwelijke patiënten vanaf 12 jaar. De bedoeling van LAV is de subjectieve lichaamservaring en de houding tegenover het eigen lichaam te meten. Er zijn 20 items die gescoord worden op een zespuntenschaal. Max score van 100, hoe hoger de score hoe meer de lichaamservaring afwijkt van de normale populatie.

Ingezonden op 27-12-2016 - 412x bekeken.
Laatst bijgewerkt: 21-01-2017.
Nog niet genoeg stemmen voor waardering: geef je mening!

voting system
1
2
3
4
5

Vakken

Psychomotorische

hoofdstuk 3